Toen ik een aantal jaar geleden de documentaire Minimalism van The Minimalists zag, viel het puzzelstukje precies op z'n plek. Er is een náám voor die drang naar al dat opruimen en hebben van minder spullen.
Al zolang ik me kan herinneren, ben ik bezig met opruimen. Mijn ouders hoefden zelden te vragen of ik mijn kamer wilde opruimen. Als Marie Kondo tijdens mijn jeugd haar boeken had geschreven, dan was mijn bijnaam vast en zeker Margriet Kondo geweest. Opruimen zorgt voor rust en ruimte in m'n hoofd. Als ik even niet helemaal lekker in m'n vel zit, dan ga ik of de natuur in of ik ga opruimen.
Op een gegeven moment merkte ik dat alleen opruimen niet voldoende was. Ik begon me te ergeren aan de hoeveelheid spullen die ik in m'n leven had verzameld. De spullen zorgden voor onrust, ook al stonden ze netjes op hun plek. En toen was daar de Japanse opruimgoeroe Marie Kondo. Haar boeken heb ik verslonden. Al na het lezen van de eerste 20 pagina's kon ik niet wachten om te beginnen met ontspullen.
Dat boek heb ik ongeveer vier jaar geleden gelezen, en ik heb een enorme hoeveelheid aan spullen de deur uit gedaan. Kleding die ik nooit droeg, boeken die ik al had gelezen (behalve die van mevrouw Kondo), een teveel aan plastic tasjes, pennen en stiften, bakjes en glazen, foto's die geen emotionele waarde hadden; álles waar ik geen gevoel bij had of niet gebruikte ging weg.
Dat voelde zó bevrijdend. Er werd niet alleen letterlijk ruimte gecreëerd, maar ook geestelijk voelde ik dat er ruimte ontstond in m'n hoofd. De spullen die ik bezat voelden als een enorme balast die ik al jaren van huis naar huis (ik ben 11 keer verhuisd in 20 jaar...) met me mee sleepte en tijdens het wegdoen voelde ik me steeds lichter worden.
Inmiddels ben ik 4 jaar verder en durf ik wel te zeggen dat ik voor 95% 'ontspult' ben. Er is altijd ruimte voor verbetering ;-) Bovendien is niet alleen gebleven bij ontspullen om te streven naar minder. Ik probeer er ook op andere vlakken een minimalistische levensstijl op na te houden. Hierover meer in een volgende blog :-)